İzmir’in Balçova ilçesinde oturan serebral palsi hastası 49 yaşındaki Sema Yılmazgil, burnunun ucuyla tabletin ekranına dokunarak yazdığı “Sevginin Gücü” ünlü yavru kitabını tamamladı.
Doğum sırasında beyninin oksijensiz kalması nedeniyle serebral palsi hastası olan Duyma Yılmazgil, Eskişehir’dahi başlayan hayat mücadelesini İzmir’üstelik bakıcılarının sayesinde sürdürüyor.
Eskişehir’üstelik Porsuk İlkokuluna annesinin tekerli sandalyeyle götürdüğü Yılmazgil, tedavisi için 2000 yılında taşındıkları İzmir’birlikte degaje talim ortaokul ve ortaöğretim eğitimlerini tamamladı.
Lisenin arkası sıra 2010’da Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Sosyoloji Bölümü’nü kazanan Sema Yılmazgil, o devir bakıcısının hayatını kaybetmesi konusunda okula bitmeme edemedi.
Ellerini ve ayaklarını kullanamadığı için tekerli sandalyeye ilişkin kıvrak Yılmazgil, mecmu gününü evde kitap okuyarak geçirmeye başladı.
Evde kaldığı müddet ortamında yavru tiyatrosu yazan ve taslak çizen Sema Yılmazgil, en balaban hayali olan tıpkısı bala kitabını çıkarabilmek amacıyla harekete geçti.
Hastalığının öğün açtığı kasılmalar nedeniyle hoppadak burnunu kullanabilen Yılmazgil, burnunun ucuyla dokunduğu tabletin ekranında herhangi bir harfi bata çıka yazarak “Sevginin Gücü” adlı kitabını kestirmece 2 yılda tamamladı.
Belediyenin desteğiyle kitabını bastırmaya hazırlanıyor
Yılmazgil, özürlü “Rüya” ile arkadaşı “Oya”nın üstesinden geldikleri zorlukları anlattığı 63 sayfalık bala kitabını, Balçova Belediyesinin desteğiyle bastırmaya hazırlanıyor.
Çok sayıda insana hikayelerini ulaştırabilmek amacıyla sponsor arayışına başlayan Yılmazgil, öz parasını kazanabilmek amacıyla tekrar burnunu kullanarak engin bilgisayar, tablet veya telefonla çalışabileceği aynı aksiyon sağlamak istiyor.
Balçova’daki tıpkısı apartmanın dayanç katında, 88 yaşındaki annesi Bezenmiş Yılmazgil, zaman ile akşam müteharrik 2 ayrı bakıcısıyla zinde Duyma Yılmazgil, AA muhabirine, yaşadıklarını ve hedeflerini alfabe vasıtasıyla anlattı.
Çok üzüldüğü ve depresyona girdiği zamanlar olduğunu tamlayan Yılmazgil, yeniden bile çalışmaktan vazgeçmediğini tabir etti.
Yılmazgil, özürlü fert adına yaşamanın ve hayatta kalmanın yollarını aradığını vurgulayarak, şunları kaydetti:
“1997-2000 ve 2003 yıllarında TRT’nin düzenlediği radyo bala tiyatrosu yarışmasına, kollarımın kaslarındaki kasılmalarımdan periferi burnumla elektronik daktilomla yazdığım radyo tiyatrolarım ile katıldım ancak aynı mertebe alamadım. Elan sonra İzmir Büyükşehir Belediyesinin düzenlediği engelliler konulu taslak yarışmasında mansiyon ödülü aldım. Karikatürümü elektronik daktilomla çizdim ve deminden bile bala hikayeleri yazıyorum. Tıpkısı mânialı namına özlük paramı kısaltmak zorundayım. O yüzden tıpkısı yerden fethetmek istiyorum.”
Esas Bezenmiş Yılmazgil ise daha çok çok yaşlandığını, bu nedenle kızının geleceği amacıyla endişelendiğini belirtti.
Kızının değme cins zorluğa karşın hayat sevincini tek kaybetmediğini anlatan Bezenmiş Yılmazgil, Sema’nın mutluluğu doğruluk ettiğine, liyakatli aynı yazar olacağına inandığını sözlerine ekledi.
