ADSIZ GÜNDÖNDÜ/CABRAİL CAYMAZ – Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’taki depremlerden etkilenen Gaziantep’in İslahiye ilçesine Düzce’den gelen fahri öğretmenler, eğitim verdikleri öğrencilerle düzenli ara bile geçiriyor.
Düzce İl Milli Terbiye Müdürlüğünde işyar 14 sarıklı, depremlerin yıkıma hastalık olduğu İslahiye’ye tutkun Türkbahçe Mahallesi’nde öğrenciler ve aileleriyle bir araya geldi.
Burada Türk Silahlı Kuvvetlerince kurulan çadırları okula dönüştüren fahri öğretmenler, çocukların motivasyonlarını çoğaltmak üzere palyaço gösterisi, beniz boyama ve zeka oyunları üzere etkinlikler düzenledi.
Düzce’den mevrut meslek müdürü Ulu Eksiksizlik Ardıç, AA muhabirine, gönüllü 14 arkadaşıyla terbiye faaliyetlerine destek üzere İslahiye’dahi görev yaptıklarını söyledi.
Depremin geçmiş anından itibaren eksiksiz arkadaşlarıyla koordine halinde olduklarını anlatan Ardıç, “Biz neler yapabiliriz diye düşündük ve hakeza ayrımsız okazyon artık. Hepimiz doğrusu başvurumuzu yapmıştık.” dedi.
Ardıç, 10 gündür deprem bölgesinde olduklarını aktararak “Burada 4 değişik yetişek çadırında ameliyat yürüttük. Türkbahçe’deki okulun kurulumunu de bizler yaptık. İlkokul, ortaokul ve okul öncesi yer alıyor. 54 öğrencimize yetişek öğretim çalışmalarını kösemenlik, psikososyal bindi kabil faaliyetleri yürüttük. Antrparantez üniversiteye hazırlanan öğrencilerimizle alakadar hem töz olarak hem da delalet yerine destekte bulunduk.” diyerek konuştu.
Hem çocukları bahtiyar edebilmek hem bile ailelerle henüz çok tıpkısı araya gelebilmek amacıyla şenlik düzenlemeye karar verdiklerini tamlayan Ardıç, “Hepimiz eğitimciyiz, bizim için sunma güzelce madde çocukların bahtiyar olabilmesi. Buna bizim katkı sağlayabilmemiz öğretmen için yeryüzü güzel duygudur.” ifadesini kullandı.
Okul müdürü Abdurrahman Temiz üstelik depremlerin evvel anından itibaren sarıklı arkadaşlarıyla zelzele bölgesine karışmak istediklerini anlattı.
Öğrencilere moral verdikleri için çok sevindiklerini dile getiren Ak Pak şunları kaydetti:
“Biz dahi depremi muammer namına biliyoruz ki öğrenciler çok bastırık çektiler. Aynı an evvel gidelim, öğrencilerle yüz yüze gelelim, onlarla bu arada motivasyonlarını artıracak işler yapalım istedik. Buraya geldiğimiz amacıyla haddinden fazla sevindik. Öğrencilerin günden güne iyileştiğini ayırt ettik. Deminden gözlerinin içi gülüyor, ilk geldiğimizde öğrenciler bomboş bakıyordu. Çokça üzüldük. Geldiğimizde değişmeyen aldık, depremle ilgili tek şey sormadık. Şu anda gözlerinin içi gülüyor, dolgunca ki gelmişiz.”
Düzce depremini yaşadığını anlatan Bembeyaz şöyle konuştu:
“Arada çok balaban ayırt var. Beş Altı dolaşma geçtikten bilahare çarçabuk müdahil olduk, öğretmenlerimizi zelzele bölgelerine gönderdik. Gideceğimiz okullar amade, çadırlar hazır, yememiz içmemiz, temizliğimize varana büyüklüğünde seçkin özdek mutasavver. 1999 depreminde ise peşinden acilen 12 Son Teşrin depremine yakalandığımız amacıyla benim bulunduğum ekol yıkılmadığından tamlık Düzce’nin öğrencileri oraya geldi. Diğerleri deri kurulana, motivasyon yapılana, öğretmenler benzeri araya toplanana büyüklüğünde benzeri dönme geçti. Öğrencileri unuttuk herkes kişi telaşındaydı. O zamanki şartlarla deminden şartlar ortada büyük farklar var. İlk 17 Ağustos’ta, 12 Teşrinisani’bile depremler olduğunda Düzce Milli Yetişek ağız ağıza boşaldı. Evcil öğretmenler gidince, kullanılmamış gelen öğretmenleri güdülemek haddinden fazla zordu oldu. Çok teessürat çektik.”
